Χελιδονάκι μου γοργό
γοργό μου χελιδόνι.
Απ’ τα ζεστά μας έρχεσαι
την Άνοιξη να φέρεις
κι η Άνοιξη δροσάτη.
Να ρίξει ο Μάρτης δυο νερά
κι ο Απρίλης άλλο ένα
Χαρά σε κείνον τον ζευγά
που’χει πολλ΄σπαρμένα.
Απαγγέλοντας με τον στόμα τους παραπάνω στίχους,και χορεύοντας ταυτόχρονα αναβίωναν οι παλιοί πελασγιώτες,τον ”Απάν Χορό”.Η αναβίωση των τοπικών παραδοσιακών εθίμων,αποτελεί μία από την στοχευμένη δράση που αποσκοπώντας στο να γνωρίσουν οι νεότεροι αλλά και να ξαναθυμηθούν οι γεροντότεροι.
Η αναβίωση του Απάν Χορόύ-μετά την προτροπή νέων συγχωριανών μας αποτέλεσε μια πρόκληση για εμάς καθώς φέρναμε στην επιφάνεια ένα έθιμο αρκετών δεκαετιών,ταξιδεύοντας τους παλιότερα χρόνια πίσω.
Η πλατεία των Aγίων Aπoστόλων, η η πλατεία τoυ Μεσοχωριού,όπως ήταν γνωστή παλιότερα,αποτελoύσε το κέντρο κάθε εκδήλωσης των κατοίκων της Πελασγίας. Tην Τρiτη μέρα της Λαμπρής, προτού τα ήθη και τα έθιμα της υπαίθρoυ γνωρiσoυν την χαλάρωση ή την εξαφάνισή τους και συγκεκριμένα μέχρι τo δεύτεροo παγκόσμιo πόλεμο, στην πλατεία του Mεσοχωρίoυ γινoταν μια ωραία γιορταστική εκδήλωση. ‘Ολοι oι κάτοικοι, άνδρες και γυναίκες, ντυμένοι oι περισσότερoι μ’ εθνικές,ενδυμασίες συγκεντρωνόνταν στηv πλατεiα αυτή και χόρευαν με συνοδεiα μουσικών oργανωv, κλαρίνoυ xαι λαγoυτoυ, απ’ τo απομεσήμερo μέχρι τη δύση τoυ ηλίoυ.
Mετα τo γενικό χoρό χόρευαν ένα oυμβoλικό χoρό, τον ”Aπάν” Xορό”, πoυ απoτελoύσε ένα απo τα πιo χαρακτηριστικά έθιμα της Πελασγίας.Ο ιδιόρυθμος αυτός χορός χορεύονταν μόνο από παντρεμένους άντρες ντυμένους με τηου κάτω κύκλου.Από τη θέση αυτή των χορευτών πήρε την ονομασία του ”Απάν’ Χορός”.Στο κέντρο του χορού υπήρχε ένας κάτοικος που βοηθούσε τους χορεύτες να ανεβούν στον επάνω κύκλο και παράλληλα κατά την ώρα του χορού πρόσεχε να μη γέρνουν και πέσουν.Χόρευαν συγχρόνως οι άνδρες και των δυο κύκλων.Ο χορό,όπως γράφει η συμπατριώτισσά μας Μαίρη Γρίβα σε μια εργασία της για τον ”Απάν Χορό”,χορευόταν στα τρία,δηλαδή τρία βήματα μπροστά(σε έξι χρόνους)κι ένα πίσω (σε δυο χρόνους).Πρόκειται για ένα είδος αργού τσάμικου.
Ο ”Απάν Χορός” είχε καθαρά συμβολική σημασία.Σε μια Κωμόπολη με μεγάλο κι εύφορο κάμπο,πύ τα δημητριακά και που καλλιεργούνταν πολύ τα δημητριακά και ιδιαίτερα το σιτάρι,ο ”Απάν Χορός”συμβόλιζε τα ψώμωμα(=ωρίμανση) του σιταριού,το δέσιμο σε δεμάτια και την τοποθέτηση των δεματιών σε θημωνιά στ’αλώνι.Την επιθυμία των κατοίκων για ψώμωμα του σταριού και καλή σοδεία δήλωνε και το τράγουδι που συνόδευε τον”Απάν Χορό”και τραγουδιόταν με στόμα από τους συγκετρωμένους στην πλατεία. (Πηγή :Η Πελασγία μέσα από τους αιώνες-Απόστολος Κορτιμανίτσης).
Την σκέψη μας,για την αναβίωση του ”Απάν Χορού” την πραγματοποίησε ο Σύλλογος Σαρακατσαναίων Πελασγίας και Περιχώρων ”Τα κονάκια”,φιλοξενώντας μας,στο σαρακατσάνικο γλέντι,που διοργάνωσε την Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013.Θα θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον Σύλλογο,για την φιλοξενία και καθώς επίσης,και την δασκάλα του χορού,κ.Γεωργία Καστάνη,για την πολύτιμη βοήθεια της.
