Το παιχνίδι της σκιάς με το φώς στο θέατρο αντικατοπτρίζει το πέρασμα από την επίγεια στην μεταθανάτια ζωή.

Το πανί που επιτρέπει να φαίνονται μόνο φιγούρες χωρίς λεπτομέρειες, διαχωρίζει την ύλη από το πνεύμα. Οι χάρτινες κούκλες πίσω από το παραβάν στην αρχή ζωντάνευαν αγαπημένα πρόσωπα και στη συνέχεια εξέφραζαν ανείπωτους συμβολισμούς κάθε λαού.

Το Θέατρο Σκιών είναι είδος λαϊκού θεάτρου, είναι ο παιζόμενος λόγος, στον οποίο ανήκει και ο ελληνικός Καραγκιόζης που έθρεψε και συγκίνησε πολλές γενεές.

Η ελληνική λαϊκή τέχνη ανήκει σε μία διαφορετική πολιτιστική παράδοση που διαφέρει από εκείνη των υψηλών κοινωνικών στρωμάτων της χώρας παρά το γεγονός ότι έχει σημεία επαφής μαζί της.

Ο Καραγκιόζης, αρχικά είναι ο ραγιάς οικογενειάρχης που έχει τρία παιδιά και την σύζυγό του την Αγλαΐα. “Δεν φοβάται, δεν ελπίζει τίποτα, μόνο που πεινάει συνεχώς και γυρεύει φασουλάδα”.
Η θεατρική αυτή παράδοση συνεχίζεται με ενδιαφέρον από διάφορους καραγκιοζοπαίχτες και οι θεατές εξακολουθούν να την δέχονται με μεγάλη αγάπη και απέραντη νοσταλγία. Πρόκειται για μία κληρονομιά πολύτιμη που δεν πρέπει να χαθεί και αξίζει γιατί ο ήρωας της είναι ο καθρέφτης της γνήσιας ελληνικής ψυχής.

 
Σήμερα που το σλόγκαν «Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε…» είναι εξίσου επίκαιρο, οι συνεχιστές της Ελληνικής Λαϊκής Παράδοσης καλούνται να μας υπενθυμίσουν τον μποέμ-Έλληνα που δεν ξεχνάει το χιούμορ και την κριτική του διάθεση.